Zhangjiajie National Park

Het was niet teveel gezegd dat het hier erg mooi is .Dat is het inderdaad. Eerst heb ik overnacht in Zhangjiajie city, want het was te laat om naar de village te gaan. Nu ben ik in het gedeelte van China waar geen Engels gesproken wordt. Gelukkig zijn er ook Chinese toeristen waarvan er een paar wel Engels spreken. Het personeel van de hostel hebben in het Chinees opgeschreven welke bussen ik moest hebben naar het Park. De eerste bus nr 5 kon ik al niet vinden .Een goed begin van de dag. Een aantal Chinezen gevraagd en ze verwijzen me van de ene halte naar de ander, Opeens wordt ik aangesproken door een Chinese vrouw in het Engels. Zij brengt me naar het busstation met de auto. Ook zorgt ze dat ik in de goede bus stap naar het park, De Chinese vrouw werkt in Canada op universiteit, Ze vindt het erg interessant dat ik alleen reis .Zelf is ze op bezoek bij een vriend. Die  me eigenlijk naar het station rijdt .Hij kan geen Engels en knikt alleen maar.

​In het park aangekomen word ik door veel Chinezen aangesproken of ik en gids wil en/of ze mijn tas moeten dragen. Ik versta er geen woord van. Chinese studenten die mij zien vragen of ze me kunnen helpen. Zij vertalen wat de Chinezen willen. Het meeste had ik toch goed begrepen Het blijkt dat het eerste stuk geen bussen gaan naar de plek waar ik mijn overnachting heb.Het is eerst een heel stuk lopen met veel trappen op lopen. Een Chinese vrouw staat al een hele tijd om me heen te draaien .Voor 100 yuan wijst ze me de weg en draagt ze mijn koffer. Het is inderdaad een heel eind. Het vrouwtje bindt bij het trap opklimmen mijn tas op haar rug met touwen, De hengels van de rugzak wil ze niet gebruiken. Onderweg genoten van het mooie uitzicht. Het vrouwtje wijst ook steeds plekken aan die mooi zijn. Na verschillende bussen genomen te hebben kom ik eindelijk bezweet bij de hostel aan. Hier blijf ik 4 dagen overnachten .Achter de hostel is wat mij betreft een van de mooist plekken en ook erg rustig,

Veel wandelingen gemaakt in het park .De bussen zijn gratis en rijden de hele dag tussen 7 en 19.00 uur heen en weer. Op de foto's kun je een indruk krijgen van het gebied. Er worden ook heel veel tours naar het park georganiseerd. Op bepaalde plekken ziet het dan ook zwart van de Chinezen .De Chinezen lopen heel snel overal langs maken een foto en gaan weer..De Chinezen zeggen dat dit het gebied de inspiratiebron voor Avatar is . Er staan dan ook een paar beelden uit de film Avatar waar je mee op de foto kunt. De Chinezen vinden dit prachtig. 

Het hostel wordt gerund door een Chinese familie. Met de oma's,tante ,dochter en nichtje ben ik een wandeling gaan maken. Ik heb me altijd afgevraagd of mensen die op een berg wonen ook hoogtevrees kunnen krijgen. Nu heb ik het antwoord gekregen .Dat kan dus inderdaad. Oma en tante leunden beiden over de reling om beneden te zien. De andere oma bleef op en afstand en hield zichzelf stevig vast aan een boom. Ze durfde niet naar beneden tekijken

De dochter en het nichtje vonden het leuk om me Chinese woorden te leren en zij wilden graag wat Engels leren . Mijn boekje was dus weer zeer interessant. 

In het hostel heb ik een Engels stel ontmoet . Zij hebben een jaar in Shanghai Engelse les gegeven aan 3, 4 jarige kinderen, Nu gaan ze rondtrekken in China voordat ze naar huis gaan. Zij hadden net als ik niet zoveel zin om met onze bagage in de bus te zeulen en er veel mee te lopen. Een taxi naar beneden leek ons wel zo prettig. Gelukkig kon dit maar wel met en omweg en we moesten 's ochtends om  uur vertrekken. Het was ook nog een mooie rit door de bergen en allerlei kleine dorpjes. De taxi zette ons na anderhalf uur netjes bij het station in Zhangjiajie af . Dit was een prettig begin van de dag .Samen met het Engelse stel ontbeten en daarna gingen we elk onze eigen weg.

Het hotel waar ik een kamer gereserveerd heb was, na een aantal keren vragen, snel gevonden. Ik kon gelukkig al meteen inchecken. Ik vertelde de man dat ik de volgende dag naar Guilin wilde. Hij ging meteen voor me uitzoeken of er plek in de trein was. Hij schreef alles in het Chinees voor me op, Toen ik vroeg of er in de buurt een bank was vroeg hij of ik kon fietsen Ik knikte bevestigd en toen zei hij dat hij wel even meeging . Nu dat was me een rit . Tussen de auto's en de bussen door slingeren. Hier zijn geen verkeerslichten dus de weg oversteken gaat met de voorsorteerstroken die ook voor de auto's zijn. Uiteindelijk veilig bij de bank aangekomen. Toen naar het ticketbureau. Weer tussen het verkeer door slingeren .Op een gegeven moment zie ik de man niet meer. Ik fiets nog even door maar denk zover kan hij niet weg zijn. Dan maar weer terug. Ik kan de man niet meer vinden. Ik denk eerst maar even wat drinken halen bij een kiosk. De vrouw vraagt me of ik alleen ben. Door middel van mijn boekje ka nik haar duidelijk maken dat ik de man van het hotel uit het oog verloren ben. Opeens bedenk ik me dat ik zijn telefoonnummer heb. Hem bellen maar de vrouw van het hotel neemt op en spreekt geen woord Engels. Gelukkig wil de vrouw van de kiosk nog een keer bellen en vertelt waar ik ben .De man is inmiddels naar het hotel terug gefietst. Ik moest bij de kiosk wachten. Daar kreeg ik meteen een stoel aangeboden. De vrouw van het hotel kwam na een tijdje aanfietsen. Toevallig was ik precies gestopt op de plek waar het ticketbureau was .Het treinkaartje was snel geregeld. Er was alleen nog een zitplaats, dat moet dan maar. Ook al is het een nachttrein en kom ik om 04.15 uur in Liuzhou aan. De man van het hotel vertelde dat ik het beste van daar de bus naar Guilin kan nemen .Hier heb je een heel mooi uitzicht vertelde hij. Ik zal het morgen bekijken.